# Bez kategorii

Przedawnienie roszczeń z tytułu zachowku

Prawo do zachowku przysługuje ściśle określonym członkom najbliższej rodziny spadkodawcy: dzieciom, wnukom, małżonkowi, rodzicom. Jeśli nie wystąpią o zachowek w określonym terminie, roszczenie przedawni się. Oznacza to, że osoba, od której zażądają zachowku, będzie mogła uchylić się od jego zaspokojenia.

Roszczenia uprawnionego z tytułu zachowku przedawniają się z upływem pięciu lat od ogłoszenia testamentu. Jeśli testamentu nie otworzył wcześniej notariusz, każdy pozostawiony testament sąd musi otworzyć, ogłosić oraz podjąć decyzje, który jest skuteczny. W takiej sytuacji termin przedawnienia roszczenia o zachowek rozpocznie bieg w dniu uprawomocnienia się postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku. O zachowek może ubiegać się spadkobierca ustawowy także wtedy, gdy zmarły nie pozostawił testamentu, ale pozbawił go schedy lub znacznie ją zmniejszył poprzez przekazanie za życia darowizny innemu spadkobiercy ustawowemu lub osobie spoza kręgu spadkobierców ustawowych. Pięcioletni termin do żądania zapłaty zachowku od spadkobierców liczony jest od chwili ogłoszenia testamentu. Jednak nie zawsze jest to takie oczywiste. W doktrynie często podnoszony jest zarzut niezasadności takiego rozwiązania w wyjątkowych uzasadnionych okolicznościach. Przykładowo, w wyroku SN z dnia 17 września 2010 r., sygn. II CSK 178/10 „Bieg przedawnienia roszczenia o udział w schedzie nie rozpocznie się, jeśli uprawniony nie wie o swoim prawie.”

Należy pamiętać, że takie czynności jak: złożenie pozwu o zapłatę zachowku, zgłoszenie zarzutu nieważności testamentu, a także złożenie w sądzie wniosku o stwierdzenie nabycia spadku, uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje  oraz przez wszczęcie mediacji przerywa bieg terminu przedawnienia.