Wymagania co do ważności testamentu można podzielić na tę, które dotyczą formy jak i treści rozporządzenia na wypadek śmierci. Małe rozbieżności co do wymogów, które musi spełnić testator dla zachowania ważności występują ze względu na rodzaj sporządzonego/pozostawionego testamentu (czy jest to testament zwykły czy szczególny).
Dla klasycznego (i najczęściej spotykanego) testamentu własnoręcznego najistotniejsze formalności, których nie zachowanie będzie wiązało się z nieważnością tak sporządzonego rozporządzenia na wypadek śmierci są: sporządzenie całości dokumentu przez spadkodawcę w całości odręcznie, samodzielny podpis, brak warunku i terminu dla powołanych spadkobierców, posiadanie pełnej zdolności do czynności prawnych sporządzającego dokument oraz stwierdzenie niezaistnienia stanu błędu lub przymusu w chwili sporządzania testamentu.
Na dokumencie spadkodawca musi się podpisać (to warunek konieczny), ale nie musi to być podpis czytelny, zaleca się by jednoznacznie wskazywał osobę (najbezpieczniej użyć podpisu, którym posługiwaliśmy się przez dłuższy okres czasu). Nie jest dopuszczalne sporządzenie testamentu za pomocą maszyny do pisania, komputera czy innych urządzeń biurowych. Zalecane jest, by dokument został opatrzony datą dzienną, ale jej brak nie będzie powodował nieważności testamentu. Testament musi sporządzić jedna osoba, polskie prawo nie zezwala nawet na wspólny testament małżonków. Dokument nie musi być zatytułowany: „testament” czy „Ostatnia wola”, ale z jego treści musi wynikać, że jest to rozporządzenie na wypadek śmierci osoby podpisanej. W testamencie nie może znaleźć się zapis o powołaniu spadkobiercy pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu, który spełniłby się po dniu otwarcia spadku. Takie rozporządzenia są nieważne – a jeśli bez nich spadkodawca nie sporządziłby testamentu- sąd może unieważnić cały testament. Rozporządzenia testamentowe znajdujące się poniżej podpisu testatora dokumentu są nieważne.
Drugą grupę przesłanek ważności są trzy warunki, które wpływają na ważność pozostawionego rozporządzenia na wypadek śmierci. Należą do nich: zdolność do czynności prawnych, stan błędu testatora oraz stan groźby. Dla ważności testamentu wymaga jest pełna zdolność do czynności prawnej. Posiada ją każdy, kto skończył 18 lat i nie zostało względem niego orzeczone prawomocnie o innym stopniu zdolności do czynności prawnej. Testament będzie uznany za nieważny, gdy sporządziła go osoba, która znajdowała się w stanie wyłączającym świadome lub swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli (ze względu na chorobę umysłową, chorobę psychiczną, zaburzenia metaboliczne: cukrzyca, mocznica, wyniszczenie, zaburzenia elektrolitowe, niewydolność krążeniowa, oddechowa, zatrucia, urazy głowy, poważne zabiegi operacyjne). Każdorazowo udowodnienie, że spadkodawca działał pod wpływem błędu np. co do osoby, powoduję nieważność testamentu. Ostatnią przesłanką, którą musi spełniać testament, aby jego treść byłą wiążąca dla stron i ważna w świetle prawa jest sporządzenie go w stanie wolnym od groźby. Testator nie może znajdować się pod presją psychiczną lub groźbą użycia siły fizycznej w chwili sporządzania dokumentu, jeżeli taka sytuacja miałaby miejsce testament jest nieważnie sporządzony. Nie ma znaczenia kto dopuszcza się zachowań wpływających na bezpieczeństwo rozporządzającego majątkiem. Na okoliczności z drugiej grupy warunków ważności można powołać się w przeciągu 3 lat od dnia, w którym dowiedziano się o istnieniu okoliczności unieważniającej rozporządzenie lub ostatecznie 10 lat od dnia otwarcia spadku.
